همانطور
که می دانیم برای باری دیگر در لیبرتی، خون پناهجویان ریخته شد. همانطور که می
دانیم در عرض چندین ماه گذشته برخی از منتقدین مجاهدین (عموما جداشده از آن
سازمان) در تقابلی مستمر به نقد و تحلیل از عملکردهای مجاهدین پرداخته و برخی از
گمانه زنی ها را به زیر ذره بین برده اند، و حتی در مواردی به حیطه ای از استفاده
کلمات وارد شده اند که نسنجیده و ناشایست بوده است. در همین مدت، بسیاری از هواداران
و اعضای مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت، با استفاده از واژه گانی که شایسته یک
سازمان رادیکال و سرنگونی طلب در امر پاسخگویی نیست، به پاسخ برخاسته اند، و امر «انتقاد
و انتقاد پذیری» را به درگیری «عشیره ای» بدل کرده اند. تقابلی که به نفع رژیم است.
از
آنجا که متهم به دودوزه باز و میانه باز و اپورتونیست شده ام، می خواهم پیشنهاد زیر
را مطرح کنم، تا دکان دونبشم مستحکم تر شود.
در شرایط امروز که خون رزمنده بر زمین اشرف خشک نشده، و در لیبرتی جنایت در روز روشن رخ می دهد، و موقعیت پناهجویان در لیبرتی نامشخص تر و خطرناک تر است. در زمانیکه آقایان روحانی و قصیم در موارد متعدد اینگونه حملات را به شدیدترین لحن محکوم کرده اند. در زمانی که حس انزجار از آنچه در لیبرتی گذشته عمومی است. در زمانی که تنها رژیم و عوامل رژیم از چنین رویدادی خرسند هستند. در این زمان مشخص، و در چنین شرایطی، پیشنهاد می کنم، که طرفین این «درگیری عشیره ای» قلم ها را به سوی رژیم نشانه بگیرند.
در شرایط امروز که خون رزمنده بر زمین اشرف خشک نشده، و در لیبرتی جنایت در روز روشن رخ می دهد، و موقعیت پناهجویان در لیبرتی نامشخص تر و خطرناک تر است. در زمانیکه آقایان روحانی و قصیم در موارد متعدد اینگونه حملات را به شدیدترین لحن محکوم کرده اند. در زمانی که حس انزجار از آنچه در لیبرتی گذشته عمومی است. در زمانی که تنها رژیم و عوامل رژیم از چنین رویدادی خرسند هستند. در این زمان مشخص، و در چنین شرایطی، پیشنهاد می کنم، که طرفین این «درگیری عشیره ای» قلم ها را به سوی رژیم نشانه بگیرند.
سکوت،
و وارد نشدن به آنچه در این 6-7 ماه رخ داده، و آرشیو کردن هرچه گفته شده و هر چه
نوشته شده، شاید سخت باشد، اما امکان پذیر است، و نتیجه ای بجز کور کردن چشم دشمن
نخواهد داشت.
از آنجا که این «درگیری عشیره ای» ثابت کرده که بی ثمر و منفی است، می توان تا خروج کامل پناهجویان از لیبرتی، فقط و فقط به رژیم پرداخت. می توان از زخم زبان ها دست برداشت، از برچسب زدن ها دست برداشت، از انتقاد بی هدف دست برداشت. می توان حرمت قلم، آزادی بیان و مطبوعات را نگاه داشت، اما و در عین حال فقط رژیم را نشانه گرفت.
از آنجا که این «درگیری عشیره ای» ثابت کرده که بی ثمر و منفی است، می توان تا خروج کامل پناهجویان از لیبرتی، فقط و فقط به رژیم پرداخت. می توان از زخم زبان ها دست برداشت، از برچسب زدن ها دست برداشت، از انتقاد بی هدف دست برداشت. می توان حرمت قلم، آزادی بیان و مطبوعات را نگاه داشت، اما و در عین حال فقط رژیم را نشانه گرفت.
می
توان، البته اگر تمایلی وجود داشته باشد.
علی
ناظر
6
دی 1392
جهت اطلاع، دیدگاه و بحران دچار مشکل فنی است و امکان
دار اسامی در وبلاگ چپ و راست مشاهده شود.
